Az önce ilginç birşey oldu.bi arkadaşım bi yazı paylaşmış.ilgimi çekti girdim baktım(ama harbiden ilgi çekiciydi başlık.başlık bu "isterseniz kusura bakın ama orospu çocuğusunuz").yazıda genel hatlarıyla haklılık var, veryansın var.güzel konu.özet geçersek eğer; meyreles hakeme maç içinde 3-5 defa işaret parmağı ile baş parmağını birleştirip "topsun tekerleksin" falan gibi işaretler yapmış.adam haklı olarak diyor ki engin baytar 10 küsür maç ceza aldı.bakalım meyreles ne kadar ceza alacak.ayrıca basın hiç bu olaydan söz etmiyor diyor fbyi kolluyor diyor.yazı genel hatlarıyla bu.(haksızlık etmek istemem,özet geçtiğimden daha iyi bi üslubu ve edebi dili vardı)
benim değinmek istediğim şey apayrı.1988de doğdum 95-96 da aklım ermeye başladı desek. yaklaşık 96dan bu yana futbolla içli dışlıyım.(1996da eskişehirspor küme düşmüştür)yani eskişehirsporu tanıdığımda, eses alt liglerdeydi.tam burda bi tezat var işte.ulusal anlamda futbolla içli dışlıyız, ama eskişehirspor bursaspor göztepe adanaspor ile değil istanbulun yerel değerleriyle içli dışlıyız.neyse futbolla ilgili her genç gibi hergün fanatik fotomaç gibi ne kadar denyo spor gazetesi varsa okuyoruz.bir kere koskoca eskişehirsporun ismini yaz be arkadaşım.(şu süperlige çıkışımız hariç)esesin adını 12 senede 12 defa görmedim.10 bin kartonlu koreografiler yapıldı, onbinlerce katımlı deplasmana göçler yapıldı, tribunler yerinden oynadı, 3ligte 20bin kişiye oynadık,(dönem itibariyle hayatımda gördüğüm en güzel görsel şölendi, sahada rengarenk sis bombaları, tribunler konfetiden bayraktan pankarttan gözükmüyor,müthiş bi performans ve dev bir koro).bu gurur verici liste uzar gider ama 12 senede 12 defa ulusal basında adımızın geçmediği gerçeğini, rezilliğini değiştirmez.ama hakkını yemeyelim basının, o dönemde daha ciddi haber niteliği taşıyan olaylar oldu; gesenin penaltısı verilmedi, febenin sahası haksız kapatıldı, bjknin hakkı yendi falan filan.haberler hep bunlardı.zaten öyle nalet bi sistem var ki güçlüyü daha güçlü, güçsüzü daha çok sömürmeye iliğini kemiğini yemeye dayalı.gelirler düzgün dağıtılmıyor.bunlarda yetmiyor gibi basın istanbulu özendirmeye istanbulun değerlerini milli değerlerimiz olarak sunmaya devam ediyor.aslında bi kaç senedir basında akıllandı, ara ara bal sürüyorlar ağzımıza(eskişehirin bandosu var bursanın atkısı var,göztepenin mazisi var vs).sonra yine devam aynı şekilde.böylece vicdanlı açık tarafsız namuslu şerefli onurlu ve olağanüstü habercilik anlayışlarıyla gurur duyuyorlar.
ben ve çocukluk arkadaşlarım kendimizi çok şanslı sayarız.basın bize üç seneçek verdi ama biz dördüncüsünü seçtik.şıklarda olmayan birşeyi bize babalarımız miras bıraktı.ayrıca o seyirci rekoru kırılan 3ligteki maçın kaseti vardı bizde tüm o sis bombaları konfetiler efsanevi besteler..bazen okuldan kaçıp kasetin sahibi arkadaşta(sezer) buluşur o maçı seyrederdik.güzel günlerdi.sonra kaset kayboldu, kim üstüne yattı bilmiyorum ama hala en az sezer kadar üzülürüm akibetine.o görsel şöleni izlemek bizde hastalık haline gelmişti.en kötü 2-3 ayda bir kesin izliyorduk.bilmiyorum belkide ulusal kanalların yayın akışında göremediğimiz ama görmek istediğimiz eskişehirsporu televizyonda izlemek bizi keyiflendiriyordu.
yani anlatmak istediğim asıl mesele şudur; az haksızlığa uğrama ihtimaline karşı bile hemen mazlum edebiyatına dönüp bağırıp çağırıp yaygara yapılacaksa,biz anadolu çığlık çığlığayız.ağlayanımız bile yok.akıtacak gözyaşımız kalmadı gözümüzde.
Bu kokuşmuş endüstriyel futbol düzenini biz getirmedik, ama biz yıkacağız!
**görselleri daha sonra kanıt niteliğinde serpiştiririm..şimdi saat çok geç oldu dağılalım bence..
ben ve çocukluk arkadaşlarım kendimizi çok şanslı sayarız.basın bize üç seneçek verdi ama biz dördüncüsünü seçtik.şıklarda olmayan birşeyi bize babalarımız miras bıraktı.ayrıca o seyirci rekoru kırılan 3ligteki maçın kaseti vardı bizde tüm o sis bombaları konfetiler efsanevi besteler..bazen okuldan kaçıp kasetin sahibi arkadaşta(sezer) buluşur o maçı seyrederdik.güzel günlerdi.sonra kaset kayboldu, kim üstüne yattı bilmiyorum ama hala en az sezer kadar üzülürüm akibetine.o görsel şöleni izlemek bizde hastalık haline gelmişti.en kötü 2-3 ayda bir kesin izliyorduk.bilmiyorum belkide ulusal kanalların yayın akışında göremediğimiz ama görmek istediğimiz eskişehirsporu televizyonda izlemek bizi keyiflendiriyordu.
yani anlatmak istediğim asıl mesele şudur; az haksızlığa uğrama ihtimaline karşı bile hemen mazlum edebiyatına dönüp bağırıp çağırıp yaygara yapılacaksa,biz anadolu çığlık çığlığayız.ağlayanımız bile yok.akıtacak gözyaşımız kalmadı gözümüzde.
Bu kokuşmuş endüstriyel futbol düzenini biz getirmedik, ama biz yıkacağız!
**görselleri daha sonra kanıt niteliğinde serpiştiririm..şimdi saat çok geç oldu dağılalım bence..
